Το Σάββατο πριν από το Μεγάλο Σάββατο, γνωστό στο χριστιανικό εορτολόγιο ως Σάββατο του Λαζάρου, είναι αφιερωμένο σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά θαύματα του Χριστού, όπως καταγράφονται στα ιερά κείμενα της Εκκλησίας.Ο Λάζαρος, γνωστός και ως Δίκαιος ή Τετραήμερος, αρρώστησε σοβαρά και πέθανε σε ηλικία μόλις 30 ετών (Κατά Ιωάννην 11:1-44). Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, οι αδελφές του, Μαρία και Μά…
Το Σάββατο πριν από το Μεγάλο Σάββατο, γνωστό στο χριστιανικό εορτολόγιο ως Σάββατο του Λαζάρου, είναι αφιερωμένο σε ένα από τα πιο συγκλονιστικά θαύματα του Χριστού, όπως καταγράφονται στα ιερά κείμενα της Εκκλησίας.
Ο Λάζαρος, γνωστός και ως Δίκαιος ή Τετραήμερος, αρρώστησε σοβαρά και πέθανε σε ηλικία μόλις 30 ετών (Κατά Ιωάννην 11:1-44). Σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη, οι αδελφές του, Μαρία και Μάρθα, ειδοποίησαν τον Ιησού, ο οποίος βρισκόταν τότε στη Γαλιλαία, ότι ο αγαπημένος τους αδελφός ήταν βαριά άρρωστος. Ο Ιησούς, μιλώντας στους μαθητές του, είπε πως ο φίλος του «κοιμήθηκε» και ότι θα μεταβεί στη Βηθανία για να τον ξυπνήσει.
Όταν έφτασε στη Βηθανία, η Μαρία εξέφρασε τη θλίψη και το παράπονό της, λέγοντας πως αν ο Ιησούς είχε έρθει νωρίτερα, ο αδελφός της δεν θα είχε πεθάνει. Συγκινημένος, ο Ιησούς δάκρυσε και ζήτησε να τον οδηγήσουν στον τάφο του Λαζάρου, ο οποίος ήταν ένα σπήλαιο σφραγισμένο με μια βαριά πέτρα. Παρά τις προειδοποιήσεις ότι η οσμή από το σώμα θα ήταν αφόρητη, ο Ιησούς ζήτησε να ανοίξουν την είσοδο του τάφου.
Με μια δυνατή φωνή, είπε: «Λάζαρε, δεύρο έξω!». Και έτσι, ο Χριστός ανέστησε τον Λάζαρο τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του, γεγονός που του χάρισε τον χαρακτηρισμό «Τετραήμερος».
Η Ανάσταση του Λαζάρου αποτελεί μια από τις πιο δυνατές στιγμές της χριστιανικής πίστης, αναδεικνύοντας τη θεϊκή δύναμη του Ιησού και την ελπίδα της αιώνιας ζωής.
Γιατί ο Λάζαρος δεν ξαναγέλασε ποτέ μετά την Ανάστασή του
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Λάζαρος, μετά την Ανάστασή του, παρέμεινε σκυθρωπός και αγέλαστος. Η θλίψη του αποδίδεται στις εικόνες που αντίκρισε κατά την τετραήμερη παραμονή του στον κόσμο των νεκρών.
Λέγεται μάλιστα πως χαμογέλασε μόνο μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα πήλινο αγγείο. Τότε, με αποστασιοποιημένο ύφος, σχολίασε: «το ένα χώμα κλέβει το άλλο».
Το θαύμα της ανάστασης του Λαζάρου, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε αναστάτωση στους Ιουδαίους. Οι αρχιερείς, βλέποντας τον Λάζαρο ως ζωντανή απόδειξη του θαύματος, «εβουλεύσαντο ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν» (Ιω. ιβ΄ 9-11). Έτσι, ο Λάζαρος, διωκόμενος, κατέφυγε στην Κύπρο, όπου συναντήθηκε με τους αποστόλους Παύλο και Βαρνάβα, οι οποίοι τον χειροτόνησαν ως τον πρώτο Επίσκοπο Κιτίου.
Η αρχαία πόλη του Κιτίου, γενέτειρα του φιλοσόφου Ζήνωνα, είχε τη μοναδική τιμή να δεχτεί το κήρυγμα της Αλήθειας όχι από έναν απλό εργάτη του Ευαγγελίου, αλλά από έναν προσωπικό φίλο του Κυρίου. Σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο, Επίσκοπο Κωνσταντίας της Κύπρου (367-403), ο δίκαιος Λάζαρος έζησε άλλα τριάντα χρόνια μετά την ανάστασή του. «Εν παραδόσεσιν εύρομεν ότι τριάκοντα ετών ήταν τότε ο Λάζαρος ότε εγήγερται, μετά δε το αναστήναι αυτόν άλλα τριάκοντα έζησε, και ούτω προς Κύριον εξεδήμησε κοιμηθείς».
Το γεγονός αυτό υπογραμμίζει τη μοναδικότητα της ζωής και της αποστολής του Λαζάρου, καθιστώντας τον σημαντικό πρόσωπο στην ιστορία της Εκκλησίας.
Δείτε και αυτά